Sizin aşkınız kaç mesaj ?

Bir anda gözünden yaşlar boşaldı. Kulakları sağır eden müzik sesi içindeydik.
Söylenen şarkıya hislendi sandım, değilmiş. Zaten çalan şarkı hızlıydı. Niye duygulansın?

“Ne oldu?” Seslendim, duymadı.
Sessiz film oynandığındaki başarımdan cesaret alarak, beden dili ve işaretlerle anlatmaya çalıştım derdimi.
O da aynı yöntemi kullanarak, boş ver dedi eliyle. Boş verme kısmı kolay da sen niye ağlıyorsun?

Birisi,
görmediğim anda yanlış bir hareket mi yaptı? Çok içtin sarhoş musun?
Barın, sigara dumanı karışık parfümlü, boğucu havası gözlerini mi
yaşarttı? Ay, çatlatma insanı söyle, niye ağlıyorsun?

Tüm
bu cümleleri işaretle anlatmak istedim ama yapamayacağımı fark ederek
durdum. Zaten bana bakmıyordu. Cep telefonuna kitlenmiş, parmakları
hızla hareket ediyordu. Mesaj yazma konusunda birinciliği elinde
tutuyor. Üstelik sesli harfleri de kullanarak. Merhaba’daki -e ve -a
harfleri de dahil, mesajın yazımı saniyeler sürüyor.
Aradan
yaklaşık yarım saat geçti. Ağlamaktan makyajının aktığı yüzünü, masa
üzerindeki peçete ile sildi. Daha çok bulaştırdığını, iyice siyaha
büründüğünü, suratımdaki ekşimsi ifadeden anlamış olmalı, kalkıp
tuvalete gitti. Döndüğünde telefonundaki mesajı gösterdi. Ayrıldık diye
bağırdı. Hesabı istedim, çıktık.
Şaşkınlıktan
konuşamadım bir süre, daha doğrusu anlayamadım. Biz akşam buluşup
yemeğe giderken gayet iyiydi araları. Ne zaman karşılaştılar, ne zaman
konuşup kavga ettiler ki ayrılsınlar?


Niye
ayrıldıklarını çok uzun anlattı, kafam karıştı. Zaten ortada elle
tutulur bir mesele de yoktu. Benim aklımın almadığı, ne zaman ve nasıl
ayrıldıkları? Mesajla! insan mesajla ayrılır mı? İlişki dediğin bu kadar
basit mi? Geçirilen bunca zaman, telefonun mesaj mönüsünde mi saklı
kaldı?
Ertesi
gün şiş gözlerle kahve içmeye geldi. Bu büyük aşk da bittiyse, her şey
bitermiş. Büyük aşk mı? Hangi aşk? Bir mesajla bitebilen bağlantıya aşk
denir mi? Aşkı kim ve ne zaman bu kadar ucuza sattı?

İnsanın önce kendine, sonra karşısındakine ve yaşadıklarına saygısı olmalı.

Süresi
önemli değil, iki insan ortak bir duyguda buluşmuş ve keyifle bunu
paylaşmışlarsa, ayrılık vakti geldiğinde, iki düzgün cümleyi hak
etmezler mi? Ayrılmanın da adab-ı muaşereti yok mudur? Kalmamış demek
ki!


Kimse
karşısındakini bu kadar aşağılayamaz. Ayrıca o mesajı okuyup,
ayrıldığını anlamak da başka bir erdem olsa gerek. Bana yollansa, ne
anlattığını bile anlamam. Bunu beynim almaz ki…

İlişkileri düzgün yürütmekten aciziz, burası kesin.

Yara almadan, can acıtmadan beraberlikleri sürdüremiyoruz. Bu kısmı çözmüştüm. Ayrılığı bile becerememek şaşırtıyor beni.

İlişkimiz mesajla mı başladı, geceleri birbirimiz yerine telefona mı sarılıp uyuduk?

Cevap evet ise, korkulacak bir şey yok. Zaten ayrılmamışızdır. Ne de olsa, sevgilimiz tuş takımıymış, o da yerinde duruyor!....

Alıntı